สวัสดีครับทุกท่านสำหรับบทความในตอนนี้เรามาเปลี่ยนบรรยากาศจากการพูดคุยเรื่องทั่วๆไป มาเป็นการคุยกันในเรื่องเครื่องรางของขลังเชิงไสยศาสตร์กันบ้างดีกว่าครับซึ่งหัวข้อในวันนี้ก็คือเรื่องของเสื้อยันต์และผ้ายันต์นั่นเอง
ผมเชื่อเหลือเกินครับว่าบรรดาชาวพุทธทั้งหลายคงจะคุ้นเคยกับการสกรีนเสื้อยันต์และผ้ายันต์เป็นอย่างดีเพราะการสกรีนเสื้อยันต์หรือผ้ายันต์นั้นในบ้านเรามีการทำกันมาไม่น้อยกว่า 50 ปีแล้วครับโดยการสกรีนเสื้อยันต์นั้นเป็นการประยุกต์ต่อยอดมาจากการสร้างเสื้อยันต์ในสมัยโบราณนั่นเองครับ
ในสมัยโบราณยุคที่เทคโนโลยีการสกรีนผ้ายันต์ยังไม่แพร่หลายดังเช่นทักวันนี้พระเกจิอาจารย์หรือหลวงพ่อหลวงปู่ต่างๆ จะทำเสื้อยันต์หรือผ้ายันต์ขึ้นมาด้วยการใช้หมึกจารอักขระคาถาต่างๆ ลงบนผ้าและปลุกเสกก่อนให้ทหารหรือชายชาตรีสวมใส่ พกพา ในการออกรบซึ่งก็ปรากฏความขลังอย่างแท้จริง
แต่อย่างไรก็ตามเสื้อยันต์หรือผ้ายันต์เขียนมือเหล่านี้นั้นมีข้อเสียอยู่อย่างหนึ่งก็คือเมื่อใส่หรือพกพาติดตัวแล้วโดนน้ำหรือโดนเหงื่อมากๆ เข้าหมึกต่างๆ ที่ใช้เขียนก็จะเลือนและทำให้เลอะเทอะเปรอะเปื้อนดังนั้นเมื่อมีเทคโนโลยีการพิมพ์และการสกรีนเกิดขึ้นมาบรรดาพระเกจิอาจารย์ทั้งหลายจึงได้ดัดแปลงเสื้อยันต์และผ้ายันต์มาเป็นการพิมพ์แทนเพราะนอกจากหมึกจะไม่เลือนง่ายๆ แล้วยังช่วยประหยัดเวลาในการทำโดยสามารถทำได้คราวทีละมากๆ เพื่อตอบสนองความต้องการของบรรดาลูกศิษย์ลูกหาและผู้ที่อยากได้ไว้ครอบครองอีกด้วยครับ
